Wielki Tydzień...

           Rozpoczął się Wielki Tydzień, Tydzień zadumy, refleksji, rozmyślań nad Jezusem Zmartwychwstałym. Jako Katolicy wierzymy twardo i jesteśmy przekonani w wierzę, że my także zmartwychwstaniemy. Cóż byłaby warta nasza wiara gdy byśmy nie wierzyli. Na ten okres oczekiwania, przygotowania się na to przyjście Chrystusa Zmartwychwstałego robimy wielkie przygotowania, cieszymy się bardzo, czynimy różnego rodzaju postanowienia, odmawiamy sobie wszelkich przyjemności i umartwiamy się, akcentując innym czego to sobie nie odmówiliśmy w poście. Ale czy tym zasłużymy sobie na wieczną chwałę, życie wieczne?. Myślę, że nie, przygotowywać się na spotkanie z Bogiem powinniśmy się przez całe nasze życie. Przykładem tego powinna być naszą dobroć dla drugiego człowieka wynikająca z potrzeby każdego dnia. Powinniśmy żyć dla innych a nie przeciw innym jak to obecnie się dzieje: w rodzinie, sąsiedztwie, społeczeństwie czy w kraju. Często zastanawiam się, co jest powodem takich ludzkich zachowań?, gdzie podziały się dawne czasy, biedne czasy, było biednie ale było normalnie. W obecnej sytuacji, pogoni za wszystkim byle wyprzedzić drugiego, pogubiliśmy się bardzo!. Okres Wielkiego postu jest okresem szczególnym, dającym nam czas na przemyślenia, obudzenie się z tego nie zdrowego snu, który trwa i pogłębia się, który powoduję to, że oddalamy się od siebie nawzajem i zapominamy po co żyjemy, po co Chrystus został ukrzyżowany na krzyżu…. Niech ta chwila refleksji nad naszym życiem i przemijaniem będzie impulsem do pracy nad sobą tu na ziemi… .